Terugkijkend op 2020 kunnen wij niet anders dan de conclusie trekken dat het een eenzaam jaar was. Een eenzaamheid die ons geleerd heeft hoe belangrijk het is om samen dingen te doen, samen te wonen en samen te leven. Het gemis aan fysiek contact en het gemis van de ontmoeting heeft bij vele mensen grote impact gehad. Bij de vele ouderen, opa’s en oma’s in het bijzonder. Wij zien er naar uit dat we dit achter ons kunnen laten en dat we weer terug kunnen naar het “oude” normaal. De tijd zal het leren of dit überhaupt mogelijk is.

Wat heeft dit betekent voor HWZ?

Vanaf maart 2020 heeft nagenoeg het hele jaar alles stil gelegen. Zeker als het gaat om de reguliere overleggen. In maart 2020 stond er een werkbezoek gepland aan Parc Glana, een project van Wonen Zuid bij het Zuiderland Ziekenhuis. De avond voorafgaand aan het bezoek is dit werkbezoek afgezegd. Voor wat betreft de huurdersvereniging was dit de start van de coronapandemie.

Tot de zomer lag alles stil!

In het begin werden alle overleggen afgezegd met de veronderstelling dat de maatregelen van toen kortdurend zouden zijn. De noodzakelijke uitwisselingen vonden telefonisch en per e-mail plaats. Mondjesmaat werd er online overlegd. Maar dat viel niet mee voor de vrijwilligers. Het online overleggen met video-beelden was nieuw, onwennig en werd vooral ook als onpersoonlijk ervaren. Dit neemt niet weg dat deze manier van overleggen in korte tijd de nieuwe standaard werd. Na enkele maanden werden er al opmerkingen gemaakt dat het onlinge vergaderen niet alleen nadelen kent. Vooral voor de functionele contacten lijkt het goed te werken. Het is veel efficiënter en leidt tot veel minder reisuren en is daardoor ook goed voor het milieu.